শ্ৰীকৃষ্ণ-ৰুক্মিণী সংলাপ: কৰ্ণৰ দোষ কি আছিল?
মহাভাৰত যুদ্ধৰ পিছত শ্ৰীকৃষ্ণ উভতি অহাৰ পিছত ৰুক্মিণীয়ে খঙত তেওঁক সুধিছিল, ‘বাকী সকলো ঠিকেই আছিল, কিন্তু আপুনি দ্ৰোণাচাৰ্য আৰু ভীষ্ম পিতামহাৰ দৰে ধাৰ্মিক লোকৰ হত্যাত কিয় যোগ দান কৰিলে?’
শ্ৰীকৃষ্ণই উত্তৰ দিছিল, ‘এয়া সঁচা যে তেওঁলোক দুয়োজনে আজীৱন ধৰ্ম অনুসৰণ কৰিছিল, কিন্তু তেওঁলোকৰ এজন পাপে তেওঁলোকৰ সকলো গুণ গ্ৰহণ কৰিছিল। ‘
‘তেওঁ ৰ পাপ কি আঁছিল?
শ্ৰীকৃষ্ণই কৈছিল, “যেতিয়া দ্ৰৌপদীক ৰাজসভাত কাপোৰ ছিঙি পেলোৱা হৈছিল তেতিয়া তেওঁলোক দুয়ো উপস্থিত আছিল আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক হিচাপে তেওঁলোকে অপশাসনৰ আদেশ দিব পাৰিলেহেঁতেন কিন্তু তেওঁলোকে তেনে কৰা নাছিল। তেওঁৰ বাকী ধাৰ্ম্মিকতা তেওঁৰ এটা পাপতকৈ সৰু আছিল। ‘
ৰুক্মিণী সুধিলে, ‘আৰু কর্ন? তেওঁ তেওঁৰ উদাৰতাৰ বাবে বিখ্যাত আছিল আৰু কোনেও তেওঁৰ দুৱাৰৰ মাজেৰে খালী হাতেৰে যোৱা নাছিল। আৰু দোষ কি আঁছিল?’
শ্ৰীকৃষ্ণই ক’লে, ‘দৰাচলতে, তেওঁ তেওঁৰ উদাৰতাৰ বাবে বিখ্যাত আছিল আৰু কাকো কেতিয়াও কোৱা নাছিল,
কিন্তু যেতিয়া অভিমন্যু মাটিত পৰি আছিল, সকলো যুদ্ধৰ লোকক ধুলি দিয়াৰ পিছত যুদ্ধক্ষেত্ৰত আঘাত পাইছিল, তেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ কাষত থিয় হৈ থকা কৰ্ণক পানী বিচাৰিছিল। কৰ্ণ য’ত থিয় হৈ আছিল, পানীৰ গাত আছিল, কিন্তু কৰ্ণই অভিমন্যুৰ মৃত্যুক পানী নিদিলে। সেয়েহে, তেওঁৰ জীৱনজোৰা দান-বোৱাৰ গুণ ধ্বংস হৈ গৈছিল। পিছত, তেওঁৰ ৰথৰ চকা একেটা গাঁতত আৱদ্ধ হৈ পৰে আৰু তেওঁক হত্যা কৰা হয়’।
প্ৰায়ে এনে হয় যে আমাৰ চাৰিওফালে কিবা ভুল হৈ আছে আৰু আমি একো নকৰোঁ। আমি ভাবো যে আমি এই পাপৰ অংশ নহয়, কিন্তু সহায় কৰাৰ স্থিতিত একো নকৰোঁ যি আমাক সেই পাপত সমানে অংশীদাৰ কৰি তোলে।
জীৱিত জীৱৰ দ্বাৰা কৰা ভাল কাম হওঁক বা ধৰ্ষণ হওঁক, তেওঁলোকে আনকি 100 টা জন্মৰ বাবেও এৰি নিদিয়ে আৰু তেওঁলোকে ভুগিব লগা হয়। কৰ্মৰ আগত চিন্তাৰ উদ্ভৱ হয়। এইবোৰ হঠকাৰী মনক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ আমাৰ মনৰ সূক্ষ্ম তম কাৰ্য।
