Mahabharata in Assamese : পৌৰাণিক কাহিনী অনুসৰি গান্ধৰী আছিল ভগৱান শিৱৰ এজন মহান ভক্ত। ভগৱান শিৱৰ তপস্যা কৰি গান্ধৰীয়ে ভগৱান শিৱৰ পৰা এটা বৰ লাভ কৰিছিল যে যাক চকুৰে আৰু উলংগ অৱস্থাত দেখা পাব, তেওঁৰ শৰীৰ বজ্ৰপাতলৈ (শিল) পৰিণত হ’ব।
গান্ধাৰী য়ে সদায় চকুত পটি বান্ধি ৰাখিছিল আৰু ডাঙৰ পুত্ৰ দুৰ্যোধনক (যি দুৰ্যোধনৰ পত্নী ভানুমতী আছিল) নগ্ন অৱস্থাত চাব বিচাৰিছিল যাতে তেওঁ অমৰত্ব লাভ কৰিব পাৰে আৰু যুদ্ধত তেওঁক পৰাস্ত কৰাটো কঠিন হৈ পৰে। মহাভাৰত যুদ্ধৰ সময়ত ভীমৰ সৈতে যুদ্ধৰ পূৰ্বে গান্ধৰীয়ে দুৰ্যোধনক গান্ধাৰীৰ সন্মুখত উলংগ হৈ উপস্থিত হ’বলৈ অনুৰোধ কৰিছিল যাতে তেওঁৰ শৰীৰৰ প্ৰতিটো অংশ বজ্ৰপাতৰ (শিল) দৰে কঠিন হৈ পৰে।
দুৰ্যোধনে মাতৃ গান্ধাৰীৰ সন্মুখত উলংগ হৈ যাবলৈ লোৱা পথত শ্ৰীকৃষ্ণই হাঁহি হাঁহি ক’লে, হেৰা দুৰ্যোধন, তুমি কিয় এনে অৱস্থাত আছা । আপুনি এনে অৱস্থাত মাতৃৰ ওচৰলৈ গৈ আছে? তেতিয়া দুৰ্যোধনে কয় যে এইটো মাতা শ্ৰীৰ আদেশ। তেতিয়া শ্ৰীকৃষ্ণই কয় কিন্তু তোমাৰ মা হয় আৰু এনেকৈ তাইৰ সন্মুখত যোৱাটো ঠিক নহয়।কোনো প্ৰাপ্তবয়স্ক ৰাজকুমাৰে মাকৰ সন্মুখত সম্পূৰ্ণ উলংগ হৈ নাথাকে আৰু এয়া ভাৰতবংশৰ পৰম্পৰা নহয়। তেওঁৰ এই কথা শুনি দুৰ্যোধনে তেওঁৰ শৰীৰৰ কিছুমান অংশ পাতেৰে ঢাকি দিলে দুৰ্যোধনে নিজৰ গোপন অংগবোৰ পাতেৰে লুকুৱাই ৰাখিলে। গান্ধাৰীয়ে যেতিয়া চকু মেলিলে, দুৰ্যোধন গান্ধাৰীৰ সন্মুখত সম্পূৰ্ণ উলংগ নাছিল, যাৰ বাবে দুৰ্যোধনৰ পাতৰ আঁৰত লুকাই থকা শৰীৰটোৰ বাহিৰে গোটেই শৰীৰটো বজ্ৰপাতৰ দৰে কঠিন হৈ পৰিছিল যাৰ বাবে মহাভাৰত যুদ্ধৰ সময়ত দুৰ্যোধনৰ সেই অংশবোৰত ভীমে প্ৰহাৰ কৰিছিল।
এয়া মহাভাৰতৰ এনে এক কাহিনী যিটোৰ বিষয়ে একাংশ লোক অজ্ঞাত যদি আপুনি এই কাহিনীটো পঢ়ি ভাল পাইছে তেন্তে ফেচবুকত শ্বেয়াৰ আৰু লাইক কৰক। অধিক অনুৰূপ লেখা পঢ়িবলৈ আমাৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকক। আপোনাৰ মতামত কমেন্ট বক্সত প্ৰেৰণ কৰক।
