Gita in Assamese: গীতা চেপ্টাৰ ১ শ্লোক ৪ – জীৱনৰ পাঠ আৰু দৰ্শন
শ্লোক (সংস্কৃত আৰু অসমীয়া):
संस्कृत:
अत्र शूरा महेष्वासा भीमार्जुनसमा युधि।
युयुधानो विराटश्च द्रुपदश्च महारथः॥४॥
অসমীয়া:
এতিয়া ইয়া শূৰ বীৰ মহাবলৰ যোদ্ধা।
ভীম অৰ্জুনৰ সমান যুদ্ধত।
যুধান, ভিৰাট আৰু মহাৰথী দ্ৰুপদ॥৪॥
ভূমিকা:
ভগৱদ্ গীতা, হিন্দুধৰ্মৰ এটি পবিত্ৰ গ্ৰন্থ, যি মহাভাৰতৰ যুদ্ধৰ সময়ত কৃষ্ণৰ দ্বাৰা অৰ্জুনক উপদেশ দিয়া হৈছিল। প্ৰথম অধ্যায়ত অৰ্জুনৰ মানসিক সংগ্ৰাম আৰু দ্বিধা বৰ্ণনা কৰা হৈছে। শ্লোক ৪ত অৰ্জুনৰ সেনাৰ উল্লেখ আছে, য’ত ভীম, অৰ্জুন আৰু আন অনেক মহাৰথী অন্তৰ্ভুক্ত আছে।
শ্লোকৰ বিশ্লেষণ:
এই শ্লোকত, অৰ্জুন তেওঁৰ সেনাৰ শক্তি আৰু ক্ষমতাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিছে। তেওঁৰ সেনাত ভীম, অৰ্জুন আৰু যুধান, ভিৰাট আৰু দ্ৰুপদৰ দৰে মহাৰথী আছে। অৰ্জুনৰ দৃষ্টিৰ পৰা, এই যোদ্ধাসকল হৈছে যি যুদ্ধত অতি শক্তিশালী আৰু অভিজ্ঞ।
ভীম: ভীম হৈছে পাণ্ডৱসকলৰ ভিতৰত এক অন্যতম শক্তিশালী যোদ্ধা, যিয়ে তেওঁৰ অসাধাৰণ বল আৰু সাহসৰ বাবে জনা যায়।
অৰ্জুন: অৰ্জুন হৈছে এক অতি শক্তিশালী ধনুৰ্ধৰী আৰু কৃষ্ণৰ অনুগামী। তেওঁ তেওঁৰ ধনুৰ্বিদ্যাত অদ্বিতীয়।
যুধান: যুধান হৈছে এক যোদ্ধা, যিয়ে তেওঁৰ সাহস আৰু যুদ্ধৰ ক্ষমতাৰ বাবে জনা যায়।
ভিৰাট: ভিৰাট হৈছে এক ৰাজা, যিয়ে পাণ্ডৱসকলক তেওঁৰ ৰাজত্বত আশ্রয় দিছিল।
দ্ৰুপদ: দ্ৰুপদ হৈছে পঞ্চালৰ ৰাজা আৰু দ্ৰৌপদীৰ পিতৃ। তেওঁ এক মহাৰথী আছিল।
জীৱনত শ্লোকৰ প্ৰাসংগিকতা:
এই শ্লোকত বৰ্ণিত কাহিনী জীৱনত অনেক গুৰুত্বপূৰ্ণ পাঠ দিয়ে।
১. আত্মবিশ্বাস আৰু আত্মশক্তিৰ প্ৰয়োজনীয়তা: অৰ্জুনৰ দৰে, আমিও নিজৰ জীৱনত আত্মবিশ্বাস আৰু আত্মশক্তিৰ বিকাশ কৰিব লাগে। নিজৰ শক্তি আৰু ক্ষমতাৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখিব লাগে।
২. সংগ্রামৰ প্ৰয়োজনীয়তা: জীৱন এক যুদ্ধক্ষেত্ৰ। আমিও আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত বিভিন্ন সংগ্ৰামৰ সন্মুখীন হওঁ। এই সংগ্ৰামৰ সময়ত ধৈৰ্য আৰু সাহস ধৰি থাকিবলৈ শিকিব লাগে।
৩. সহযোগিতা আৰু দলগত কাম: অৰ্জুনৰ সেনাত বিভিন্ন মহাৰথী আছে, যি সহায়ক আৰু সহযোগী। আমাৰ জীৱনতো দলগত কাম আৰু সহযোগিতাৰ প্ৰয়োজন আছে। একসাথে কাম কৰিলে সফলতাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়।
৪. আত্মপৰিচয় আৰু লক্ষ্য: অৰ্জুনৰ দৰে, আমিও আমাৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্যৰ বিষয়ে সচেতন হব লাগিব। উদ্দেশ্যৰ প্রতি দৃঢ়তা আৰু নিষ্ঠা থাকিলে লক্ষ্যৰ সফলতা নিশ্চিত।
৫. শান্তি আৰু যুদ্ধৰ সমন্বয়: এই শ্লোকত দেখুৱাইছে যে, জীৱনত কেতিয়াবা শান্তিৰ সৈতে যুদ্ধৰ প্ৰয়োজন। কখনো যুদ্ধ অবিহনে শান্তি লাভ কৰিব নোৱাৰি।
উপসংহাৰ:
গীতা চেপ্টাৰ ১ শ্লোক ৪ আমাৰ জীৱনৰ বিভিন্ন দিশৰ ওপৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ পাঠ দিয়ে। অৰ্জুনৰ মনস্তাত্ত্বিক সংগ্ৰাম আৰু তেওঁৰ সেনাৰ শক্তিৰ কথা বৰ্ণনা কৰি, এই শ্লোকত জীৱনৰ বিভিন্ন পাঠৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে। আত্মবিশ্বাস, দলগত কাম, উদ্দেশ্যৰ প্রতি দৃঢ়তা আৰু সহযোগিতাৰ প্ৰয়োজনীয়তা উপলব্ধি কৰাটো এই শ্লোকৰ মূল পাঠ। মহাভাৰতৰ যুদ্ধৰ সময়ত যি দৰ্শন আৰু পাঠ দিয়া হৈছিল, সেইবোৰ আজিও আমাৰ জীৱনত প্ৰাসংগিক।
