Lata Mangeshkar Dies At 92 After Being Hospitalised With COVID.
চি.ও.ভি.আই.ডি.-ৰ সৈতে চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি হোৱাৰ পিছত লতা মংগেশকাৰৰ 92 বছৰ বয়সত মৃত্যু হয়।
ভাৰত ৰত্ন, পদ্মবিভূষণ, পদ্মভূষণ, পদ্মভূষণ আৰু দাদাচাহেব ফালকে বঁটা প্ৰাপ্ত কৰা লতা মংগেশকাৰ ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ এক আইকন আছিল, যি হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ এক বিস্তৃত তালিকাৰ বাবে প্লেবেক গাইছিল; তাই মাৰাঠী আৰু বঙালীকে ধৰি কেইবাটাও আঞ্চলিক ভাষাতো গান গাইছিল। লতা মংগেশকাৰ, যি এক বিশিষ্ট সংগীত পৰিয়ালৰ অন্তৰ্ভুক্ত আছিল, তেওঁ সংগীত ৰচনা কৰাৰ লগতে মুষ্টিমেয় কেইখনমান চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল।
তেও ‘নাইটিংগেল অৱ ইণ্ডিয়া’ বুলি জনাজাত।
১৯২৯ চনত জন্ম গ্ৰহণ কৰা লতা মংগেশকাৰ পাঁচজন ভাই-ভনীৰ ভিতৰত জ্যেষ্ঠ আছিল, তেওঁলোকৰ ভিতৰত গায়িকা আশা ভোন্সলে আছিল যি আইচিইউলৈ নিয়াৰ পিছত মংগেশকাৰক চিকিৎসালয়লৈ গৈছিল। তেওঁলোকৰ দেউতাক আছিল শাস্ত্ৰীয় সংগীতজ্ঞ পণ্ডিত দীননাথ মংগেশকাৰ, যিয়ে লতা মংগেশকাৰক প্ৰথম সংগীতৰ পাঠ দিছিল। ১৯৪২ চনত, যেতিয়া তেওঁৰ দেউতাকৰ মৃত্যু হয়, ১৩ বছৰীয়া লতা মংগেশকাৰে সংগীতত কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰে, মাৰাঠী চলচ্চিত্ৰত অভিনয়ৰ অংশৰ সৈতে গান গাই। ১৯৪৫ চনত মধুবালা অভিনীত মহল চলচ্চিত্ৰৰ আয়েগা আনিৱালা গানটোত শ্ৰীমতী মংগেশকাৰে প্ৰাৰম্ভিক ভাৱে সফলতা লাভ কৰে।
তাৰ পৰা, লতা মংগেশকাৰৰ কণ্ঠ স্বৰ আৰু কেৰিয়াৰ সৰ্বোচ্চ উচ্চতালৈ উন্নীত হৈছিল। তেওঁ বাইজু বাওৰা, মাদাৰ ইণ্ডিয়া আৰু মোগল-ই-আজম, বৰসাত আৰু শ্ৰী 420 ত ( Baiju Bawra, Mother India and Mughal-E-Azam, Shankar-Jaikishan’s melodic hits in Barsaat and Shree 420;) শংকৰ-জয়কিষাণৰ মেলোডিক হিটছবিত নৌশাদৰ ৰাগ-আধাৰিত ৰচনা গাইছিল; মধুমতীত সলিল চৌধুৰীৰ লিল্টিং ট্ৰেকবোৰে তেওঁক শ্ৰেষ্ঠ মহিলা প্লেবেক গায়িকাৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰিছিল; আৰু তিনিটা ফিল্মফেয়াৰ বঁটা bees চাল বাদ, খানদান আৰু জীনে (Bees Saal Baad, Khandan and Jeene Ki Raah) কি ৰাহৰ দ্বাৰা আহিছিল। লতা মংগেশকাৰে পত্ৰাই, কোৰা কাগাজ আৰু লেকিন চলচ্চিত্ৰৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ মহিলা প্লেবেক গায়িকাৰ তিনিটা ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰিছিল। তেওঁৰ কৃতিত্বৰ অন্যান্য স্মৰণীয় চলচ্চিত্ৰসমূহৰ ভিতৰত আছে পাকিজাহ, আবিমান, অমৰ প্ৰেম, আন্ধি, চিলচিলা, চান্দনী, সাগৰ, ৰুদালী আৰু দিলৱালে দুলহানিয়া লে জায়েঙ্গে।
লতা মংগেশকাৰৰ আটাইতকৈ প্ৰতিষ্ঠিত গানবোৰৰ ভিতৰত আছে দেশপ্ৰেমমূলক ৰচনা আয়ে মেৰে ৱাতান কে লোগো; ১৯৬২ চনত চীনৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধত মৃত্যু হোৱা ভাৰতীয় সৈনিকসকলক স্মৰণ কৰি এই গীতটো ১৯৬৩ চনত নতুন দিল্লীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ষ্টেডিয়ামত গণতন্ত্ৰ দিৱসত পৰিৱেশন কৰা হৈছিল। লতা মংগেশকাৰে ইয়াক ৰাষ্ট্ৰপতি এছ ৰাধাকৃষ্ণণ আৰু প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৰ উপস্থিতিত পোনপটীয়াকৈ গাইছিল।
লতা মংগেশকাৰে মুষ্টিমেয় কেইখনমান মাৰাঠী চলচ্চিত্ৰৰ বাবে সংগীত ৰচনা কৰে, ১৯৬৫ চনত সধি মানছে চলচ্চিত্ৰৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালকৰ বাবে মহাৰাষ্ট্ৰ ৰাজ্য চৰকাৰৰ বঁটা লাভ কৰে। তেওঁ কিছুমান চলচ্চিত্ৰও নিৰ্মাণ কৰিছিল, তাৰে ভিতৰত 1990 চনৰ লেকিন, যাৰ বাবে তেওঁ গানও গাইছিল।
