মহাভাৰত যুদ্ধৰ এনে বহু শক্তিশালী চৰিত্ৰ সম্পূৰ্ণৰূপে পাহৰি গৈছে। মহাভাৰতৰ কাহিনীবোৰত তেওঁৰ ক’তো উল্লেখ নাই। কাৰণ বেছিভাগ গল্পতে কেৱল মহান আৰু বিখ্যাত চৰিত্ৰৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ভগদত্তৰ নাম তেনে এক অশুনা চৰিত্ৰ। গতিকে জানো আহক ভগদত্ত কোন আছিল আৰু অৰ্জুনৰ মৃত্যু কিয় বিচাৰিছিল
ভগদত্তৰ কাহিনী
যি প্ৰাগজ্যোতিষপুৰৰ ৰজা নৰকাসুৰৰ পুত্ৰ আছিল। মহাভাৰতত ভগদত্তৰ কথা উল্লেখ আছে। অৰ্জুনৰ লগত অকলে আঠ দিন যুদ্ধ কৰা একমাত্ৰ চৰিত্ৰ আছিল ভগদত্ত। যুধিষ্ঠিৰ ৰাজসূয় যজ্ঞৰ সময়ত অৰ্জুনে ৰাজ্যসমূহ বশ কৰি থকাৰ সময়ত অৰ্জুন আৰু ভগদত্তই আঠ দিন যুদ্ধ কৰিছিল। অৰ্জুনে বহু চেষ্টা কৰিলেও প্ৰাগজ্যোতিষক জয় কৰিব নোৱাৰিলে। ভগদত্ত আৰু অৰ্জুনৰ পিতৃ ইন্দ্ৰ আছিল ঘনিষ্ঠ বন্ধু। সেইবাবেই ভগদত্তই যুধিষ্ঠিৰক চক্ৰৱৰ্তী বুলি গ্ৰহণ কৰি যজ্ঞৰ শুভকামনা জনাইছিল।
এবাৰ ভগদত্তৰ কৰ্ণৰ লগতো কাজিয়া হৈছিল। য’ত কৰ্ণ জয়ী হৈছিল। যিহেতু কৰ্ণে ভগদত্তক পৰাস্ত কৰিছিল, সেয়েহে কৌৰৱৰ পক্ষত ভগদত্তই মহাভাৰত যুদ্ধ কৰিছিল। কৰ্ণে ৰজাসকলক সকলো দিশতে বশ কৰি ৰাখিছিল। মহাভাৰতৰ উদ্যোগ পৰ্বৰ ১৬৪ নং অধ্যায়ত ইয়াৰ উল্লেখ আছে। মহাভাৰতৰ সময়ত ভগদত্ত অতি বুঢ়া আছিল আৰু এই যোদ্ধাই ভীম, অভিমন্যু আৰু সত্যিক আদি যোদ্ধাক পৰাস্ত কৰিছিল। দ্ৰোণ পৰ্বৰ ২৪ নং অধ্যায়ত অভিমন্যু আৰু আন বহু যোদ্ধাই একেলগে ভগদত্তক আক্ৰমণ কৰিছিল যদিও সকলোৱে ভগদত্তৰ আগত প্ৰণাম কৰিছিল।
অৰ্জুন আৰু ভগদত্তৰ যুদ্ধ
দ্ৰোণ পৰ্বৰ ২৭ নং অধ্যায়ত উল্লেখ আছে যে কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ ১২ তাৰিখে ভগদত্তই অৰ্জুনৰ মুখামুখি হৈছিল। দুয়োৰে মাজত তীব্ৰ যুদ্ধ সংঘটিত হয়। এটা সময় আহিল যেতিয়া ভগদত্তই হাতীৰে অৰ্জুনক প্ৰায় থেতেলিয়াই পেলালে। কিন্তু ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক ৰক্ষা কৰিলে। ইয়াৰ পিছত পুনৰ ভগদত্তৰ সন্মুখলৈ আহি অৰ্জুনে ভাগদত্তৰ বহু অস্ত্ৰ বিফল কৰি পেলালে। ভগদত্ত আহত হয়। ভগদত্তই তেতিয়া বৈষ্ণৱ অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল যিটো অৰ্জুনৰ বাবে কাটিব পৰা নাছিল। অৰ্জুনে বৈষ্ণবস্ত্ৰ অহা অনুভৱ কৰাৰ সময়লৈকে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই হস্তক্ষেপ কৰিলে। অস্ত্ৰটো তাৰ সন্মুখত বৈজন্তী মালালৈ পৰিণত হ’ল। আৰু এনেদৰে ভগদত্তই ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই পুনৰ অৰ্জুনৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিলে।
ভগদত্ত বধ কৰা
তেতিয়া ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক ভগদত্তক আক্ৰমণ কৰি বধ কৰিবলৈ ক’লে। তাৰ পাছত অৰ্জুনে প্ৰথমে নৰচৰ সৈতে ভগদত্তৰ সুপ্ৰতীক নামৰ শক্তিশালী হাতীটোক আক্ৰমণ কৰিলে। এই আক্ৰমণ ইমানেই তীব্ৰ আছিল যে কাঁড় পাখিৰ সৈতে হাতীটোৰ কুম্ভস্থলত প্ৰৱেশ কৰিছিল। তেতিয়া গজৰাজে ততাতৈয়াকৈ মাটিত দাঁত থৈ তাতেই প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে। তেতিয়া ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক ক’লে যে ভগদত্তৰ বয়স অতি বেছি। আৰু বলিৰেখাৰ বাবে তেওঁৰ চকুৰ পতা তললৈ আৰু চকু দুটা বন্ধ হৈ আছে। যিহেতু ভগদত্ত অতি শক্তিশালী আৰু সাহসী, সেয়েহে চকু মেলি ৰাখিবলৈ মূৰত পাতি বান্ধিছে। তাৰ পাছত প্ৰথমে ভগদত্তৰ মূৰত বান্ধি থোৱা এই পাতি টোত কাঁড় মাৰিলে। যাৰ ফলত ভগদত্তৰ মূৰৰ পাতি দুৰ্বল হৈ পৰিল। চকু দুটা মুদি চকুৰ সন্মুখত আন্ধাৰ পৰিল আৰু অৰ্জুনে ভগদত্তক হত্যা কৰাৰ সুযোগ পালে।
