সুস্বাস্থ্য আৰু দেৱ-দেৱীৰ আশীৰ্বাদ পাবলৈ আমি প্ৰতিদিনে পুৱা ব্ৰহ্ম মুহুৰ্তত বিচনাখন এৰি দিব লাগে। এই বিশ্বাস অনাদি কালৰে পৰা চলি আহিছে। ব্ৰহ্মা মানে পৰম তত্ব বা পৰমাত্মা আৰু মুহুৰ্ত মানে শুভ সময়। ৰাতিৰ শেষ প্ৰহাৰৰ সময় অৰ্থাৎ পুৱা ৪ বজাৰ পৰা ৫.৩০ বজালৈ ব্ৰহ্ম মুহুৰ্ত বুলি গণ্য কৰা হয়। এই সময়ত সাৰ পাই উঠিলে আমাৰ বাবে বহু উপকাৰ হয়।
শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে-
বৰ্ণম কীৰ্তিম মতিন লক্ষ্মী স্বাস্থ্যমযুষ বিদন্তি।
ব্ৰহ্মে মুহুৰ্তে সঞ্জাগ্ৰাছি ৱা পংকজ যথ।
এই আয়াত অনুসৰি ব্ৰহ্ম মুহুৰ্তত উঠিলেই সৌন্দৰ্য্য, ধন-সম্পত্তি, বুদ্ধি, স্বাস্থ্য আৰু দীৰ্ঘায়ু পোৱা যায়। প্ৰতিদিনে পুৱা সোনকালে সাৰ পোৱা মানুহৰ শৰীৰটো পদুমৰ দৰে সুন্দৰ হৈ পৰে।
আচলতে ৰাতিপুৱা ৪ বজাৰ পৰা ৫.৩০ বজালৈকে বায়ুমণ্ডলত অৰ্থাৎ আমাৰ চাৰিওফালে অধিক অক্সিজেন থাকে। বহু গৱেষণাত দেখা গৈছে যে এই সময়ত অক্সিজেন গেছৰ পৰিমাণ বেছি। সূৰ্য্য উদয়ৰ পিছত বায়ুমণ্ডলত থকা অক্সিজেন কমিবলৈ ধৰে আৰু কাৰ্বন ডাই অক্সাইড বাঢ়িবলৈ ধৰে। অক্সিজেন হৈছে আমাৰ জীৱনৰ আধাৰ। শাস্ত্ৰত ইয়াক প্ৰণৱয় বুলি কোৱা হৈছে। অধিক অক্সিজেন লাভ কৰি আমাৰ শৰীৰ সুস্থ হৈ থাকে। বাহনৰ ধোঁৱাই বায়ুমণ্ডল প্ৰদূষিত কৰে, ৰাতিপুৱা ৰাস্তাত বাহন অতি কম, গতিকে ৰাতিপুৱাৰ পৰিবেশ আমাৰ বাবে উপকাৰী।
ব্ৰহ্ম মুহুৰ্তত সাৰ পোৱা ব্যক্তি সফল, সুখী আৰু সমৃদ্ধিশালী হয়, কাৰণ সোনকালে সাৰ পালে দিনটোৰ কামৰ পৰিকল্পনা
কৰিবলৈ অধিক সময় পোৱা যায়। গতিকে জীৱন সফল হোৱাই নহয়, শাৰীৰিক আৰু মানসিকভাৱে সুস্থ হৈ থাকে। সুস্থ মন আৰু শৰীৰেৰে কৰা কামত অগ্ৰগতি হৈছে। সময় সঠিকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা সকলৰ বাবে সফলতা আহে। সেইবাবেই ব্ৰহ্ম মুহুৰ্তত শয্যা বিছনা এৰি যাব লাগে।
