Lakshmi Chalisa in Assamese
Lakshmi Chalisa in Assamese : হিন্দু ধৰ্মত ৫৬ হাজাৰ দেৱ-দেৱী আছে আৰু প্ৰত্যেকৰে নিজস্ব গুৰুত্ব আছে আৰু পূজাৰ বাবে দিন নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। য’ত শুকুৰবাৰটো দেৱী লক্ষ্মীৰ প্ৰতি উৎসৰ্গা কৰা হৈছে। এই দিনটোত লক্ষ্মী দেৱীক পূজা কৰি জীৱনত কেতিয়াও ধনৰ অভাৱ নহয়। যাক দেৱী লক্ষ্মীৰ আশীৰ্বাদ লাভ কৰিছে, তেওঁৰ জীৱনত ধন-সম্পত্তি, সুখ-জয়ৰ অভাৱ নাই। শাস্ত্ৰ অনুসৰি প্ৰতি শুকুৰবাৰে পূজাৰ সময়ত শ্ৰী লক্ষ্মী চলিছা পাঠ কৰি লক্ষ্মী দেৱীক সন্তুষ্ট কৰিব লাগে। দৈনন্দিন লক্ষ্মী দেৱীৰ পূজা কৰাৰ পিছত যদি এই পাঠটো কৰে তেন্তে দৰিদ্ৰতা আপোনাৰ জীৱনৰ পৰা চিৰদিনৰ বাবে আঁতৰি যায়। ইয়াৰ লগতে নিয়মিতভাৱে এই চালিছা পাঠ কৰিলে শুক্ৰৰ দোষবোৰ নাইকিয়া হয় আৰু শুক্ৰৰ ফলত হোৱা যন্ত্ৰণাও নাইকিয়া হয়।
শ্ৰী লক্ষ্মী চালীসা
দোহা
মাতু লক্ষ্মী কৰি কৃপা কৰো হৃদয় মেং ৱাস ।
মনো কামনা সিদ্ধ কৰ পুৰৱহু মেৰী আস ॥
সোৱঠা
য়হী মোৰ অৰদাস, হাত জোড় বিনতী কৰু ।
সববিধি কৰৌ সুবাস, জয় জননি জগদম্বিকা ॥
চৌপাঈ
সিন্ধু সুতা মৈং সুমিৰৌং তোহী ।
জ্ঞান বুদ্ধি ৱিদ্যা দো মোহি ॥
তুম সমান নহিং কোঈ উপকাৰী ।
সব ৱিধি পুৰবহু আস হমাৰী ॥
জৈ জৈ জগত জননি জগদম্বা ।
সবকে তুমহী হো স্ৱলম্বা ॥
তুম হী হো ঘট ঘট কে ৱাসী ।
ৱিনতী যহী হমাৰী খাসী ॥
জগ জননী জয় সিন্ধু কুমাৰী ।
দীনন কী তুম হো হিতকাৰী ॥
ৱিনৱৌং নিত্য তুমহিং মহাৰানী ।
কৃপা কৰৌ জগ জননি ভৱানী ॥
কেহি ৱিধি স্তুতি কৰৌং তিহাৰী ।
সুধি লীজৈ অপৰাধ বিসাৰী ॥
কৃপা দৃষ্টি চিতৱো মম ওৰী ।
জগত জননি ৱিনতী সুন মোৰী ॥
জ্ঞান বুদ্ধি জয় সুখ কী দাতা ।
সঙ্কট হৰো হমাৰী মাতা ॥
ক্ষীৰ সিন্ধু জব ৱিষ্ণু মথায়ো ।
চৌদহ ৰত্ন সিন্ধু মেং পায়ো ॥
চৌদহ ৰত্ন মেং তুম সুখৰাসী ।
সেৱা কিয়ো প্ৰভুহিং বনি দাসী ॥
জব জব জন্ম জহাং প্ৰভু লীন্হা ।
ৰূপ বদল তহং সেৱা কীন্হা ॥
স্ৱয়ং ৱিষ্ণু জব নৰ তনু ধাৰা ।
লীন্হেউ অৱধপুৰী অৱতাৰা ॥
তব তুম প্ৰকট জনকপুৰ মাহীং ।
সেৱা কিয়ো হৃদয় পুলকাহীং ॥
অপনায়ো তোহি অন্তৰ্যামী ।
ৱিশ্ৱ ৱিদিত ত্ৰিভুৱন কী স্ৱামী ॥
তুম সব প্ৰবল শক্তি নহিং আনী ।
কহঁ তক মহিমা কহৌং বখানী ॥
মন ক্ৰম ৱচন কৰৈ সেৱকাঈ ।
মন-ইচ্ছিত ৱাঞ্ছিত ফল পাঈ ॥
তজি ছল কপট ঔৰ চতুৰাঈ ।
পূজহিং ৱিৱিধ ভাঁতি মন লাঈ ॥
ঔৰ হাল মৈং কহৌং বুঝাঈ ।
জো যহ পাঠ কৰে মন লাঈ ॥
তাকো কোঈ কষ্ট ন হোঈ ।
মন ইচ্ছিত ফল পাৱৈ ফল সোঈ ॥
ত্ৰাহি-ত্ৰাহি জয় দুঃখ নিৱাৰিণী ।
ত্ৰিৱিধ তাপ ভৱ বন্ধন হাৰিণি ॥
জো যহ চালীসা পঢ়ে ঔৰ পঢ়াৱে ।
ইসে ধ্যান লগাকৰ সুনে সুনাৱৈ ॥
তাকো কোঈ ন ৰোগ সতাৱৈ ।
পুত্ৰ আদি ধন সম্পত্তি পাৱৈ ॥
পুত্ৰ হীন ঔৰ সম্পত্তি হীনা ।
অন্ধা বধিৰ কোঢ়ী অতি দীনা ॥
ৱিপ্ৰ বোলায় কৈ পাঠ কৰাৱৈ ।
শঙ্কা দিল মেং কভী ন লাৱৈ ॥
পাঠ কৰাৱৈ দিন চালীসা ।
তা পৰ কৃপা কৰৈং গৌৰীসা ॥
সুখ সম্পত্তি বহুত সী পাৱৈ ।
কমী নহীং কাহূ কী আৱৈ ॥
বাৰহ মাস কৰৈ জো পূজা ।
তেহি সম ধন্য ঔৰ নহিং দূজা ॥
প্ৰতিদিন পাঠ কৰৈ মন মাহীং ।
উন সম কোঈ জগ মেং নাহিং ॥
বহু ৱিধি ক্যা মৈং কৰৌং বড়াঈ ।
লেয় পৰীক্ষা ধ্যান লগাঈ ॥
কৰি ৱিশ্ৱাস কৰৈং ৱ্ৰত নেমা ।
হোয় সিদ্ধ উপজৈ উৰ প্ৰেমা ॥
জয় জয় জয় লক্ষ্মী মহাৰানী ।
সব মেং ৱ্যাপিত জো গুণ খানী ॥
তুম্হৰো তেজ প্ৰবল জগ মাহীং ।
তুম সম কোউ দয়াল কহূঁ নাহীং ॥
মোহি অনাথ কী সুধি অব লীজৈ ।
সঙ্কট কাটি ভক্তি মোহি দীজে ॥
ভূল চূক কৰী ক্ষমা হমাৰী ।
দৰ্শন দীজৈ দশা নিহাৰী ॥
বিন দৰশন ৱ্যাকুল অধিকাৰী ।
তুমহিং অক্ষত দুঃখ সহতে ভাৰী ॥
নহিং মোহিং জ্ঞান বুদ্ধি হৈ তন মেং ।
সব জানত হো অপনে মন মেং ॥
ৰূপ চতুৰ্ভুজ কৰকে ধাৰণ ।
কষ্ট মোৰ অব কৰহু নিৱাৰণ ॥
কহি প্ৰকাৰ মৈং কৰৌং বড়াঈ ।
জ্ঞান বুদ্ধি মোহিং নহিং অধিকাঈ ॥
ৰামদাস অব কহৈ পুকাৰী ।
কৰো দূৰ তুম ৱিপতি হমাৰী ॥
দোহা
ত্ৰাহি ত্ৰাহি দুঃখ হাৰিণী হৰো বেগি সব ত্ৰাস ।
জয়তি জয়তি জয় লক্ষ্মী কৰো শত্ৰুন কা নাশ ॥
ৰামদাস ধৰি ধ্যান নিত ৱিনয় কৰত কৰ জোৰ ।
মাতু লক্ষ্মী দাস পৰ কৰহু দয়া কী কোৰ ॥
